Bericht aan het
Coronavirus - 2020
Foto's -> Geschiedenis -> Corona in Amstelveen
(Foto Amstelveenweb.com - 2020)
In de broodmachine van de redactie van Amstelveenweb.com is al een Paasbrood gebakken!
In de broodmachine van de redactie van Amstelveenweb.com is al een Paasbrood gebakken!
Bron: Amstelveenweb/Internet - 04-04-2020
Een mooi verhaal aan Corona van een onbekende auteur
'Naast de tragedies heb je ook mooie dingen gedaan, waar we dankbaar voor kunnen zijn. Vaders van wereldreizende zakenlieden lezen nu een avondverhaal voor aan hun dochters. De constant haastende moeders hebben nu de naaimachine afgestoft en naaien een masker voor de halve straat. Het onderwijs sprong in een paar dagen jaren vooruit want we gingen het digitale tijdperk in. De scholen gingen dicht, maar de levensschool opende haar deuren.
De kinderen nemen nu deel aan het huishouden, ze zien hoeveel energie het kost om het appartement op orde te houden. Nu blijkt hoeveel mensen vanuit huis kunnen werken zonder urenlang van en naar het werk te hoeven haasten. 's Avonds zijn de woonkamers luid van kaartende en dansende familiefeesten.
Er komen heerlijke geuren uit de keukens en wie alleen de bestelde lunch uit een doos heeft gegeten, heeft het eerste brood van zijn leven gebakken. Winkels hebben hun diensten verbeterd, meer en meer mensen bezorgen aan huis om de kost te verdienen. Je dwong ons om meer ondergeschikt te zijn en vooruit te denken, omdat we niet zomaar voor een beker zure room naar de winkel rennen.
Gezondheidswerkers (beter bekend als Helden) krijgen dagelijks geschenken. Bloemen uit de tuin, verse pizza's uit het plaatselijke restaurant, bemoedigende, dankbare spandoeken van het publiek. In de verlaten steden verscheen een nieuw soort leven. In plaats van toeristen zwerven wilde zwijnen door de straten van Rome en in Venetië zwemmen weer zwanen, eenden, vissen en dolfijnen in plaats van speedboten.
De lucht werd ook blauw op plaatsen die we niet kenden, omdat er altijd smog was. Help-berichten overspoelen het internet. We maken ons ook zorgen over lang verloren, verre kennissen, we zijn gevoeliger en emotioneler geworden. In de woonwijken - waar de buren elkaar misschien niet eens kenden - is er een gemeenschappelijke Zumba-les op de balkons.
Grootouders verhelpen het gemis van hun kleinkinderen met een verhaal op Skype. Ouders respecteren en erkennen steeds meer opvoeders, omdat ze nu samen met het kind studeren. Eén voor één worden ondersteunende groepen met creatieve ideeën geboren op Facebook.
We reorganiseren de dingen in de kast, we maken ook de taken af die al jaren zijn uitgesteld. De tuinen zijn verfraaid, de vloeren en gordijnen zijn schoongemaakt. We desinfecteren handvatten en telefoons, wat we vaker zouden moeten doen, zelfs in virusvrije tijden. De bussen zijn gedesinfecteerd. Gratis parkeren, vervoer met korting. We zitten in de naar brood geurende appartementen en we blijven wachten, wachten …...
We wachten op je om je achter te laten. Wanneer we de beloning verdienen voor het afscheid dat je van ons neemt. Het ergste is dat we in onzekerheid blijven en dat we geen cent kunnen besparen. Maar daar zullen we ook aan wennen. We leren dat we niet alles kunnen berekenen en controleren. De nieuwe situatie maakt ons creatief en sterk omdat we zien dat we het maximale moeten halen uit wat we elke dag hebben. Als er weinig bloem is, is er weinig bloem. Soms spelen we met het idee hoe het allemaal zal zijn als je eindelijk terugtrekt. Weet je wat ik hoop? Dat we niet verder gaan, waar we gebleven waren. We zullen niet terugkeren naar de staat, waarin je ons hebt gevonden, maar we zullen een hoger niveau binnengaan!'
'Naast de tragedies heb je ook mooie dingen gedaan, waar we dankbaar voor kunnen zijn. Vaders van wereldreizende zakenlieden lezen nu een avondverhaal voor aan hun dochters. De constant haastende moeders hebben nu de naaimachine afgestoft en naaien een masker voor de halve straat. Het onderwijs sprong in een paar dagen jaren vooruit want we gingen het digitale tijdperk in. De scholen gingen dicht, maar de levensschool opende haar deuren.
De kinderen nemen nu deel aan het huishouden, ze zien hoeveel energie het kost om het appartement op orde te houden. Nu blijkt hoeveel mensen vanuit huis kunnen werken zonder urenlang van en naar het werk te hoeven haasten. 's Avonds zijn de woonkamers luid van kaartende en dansende familiefeesten.
Er komen heerlijke geuren uit de keukens en wie alleen de bestelde lunch uit een doos heeft gegeten, heeft het eerste brood van zijn leven gebakken. Winkels hebben hun diensten verbeterd, meer en meer mensen bezorgen aan huis om de kost te verdienen. Je dwong ons om meer ondergeschikt te zijn en vooruit te denken, omdat we niet zomaar voor een beker zure room naar de winkel rennen.
Gezondheidswerkers (beter bekend als Helden) krijgen dagelijks geschenken. Bloemen uit de tuin, verse pizza's uit het plaatselijke restaurant, bemoedigende, dankbare spandoeken van het publiek. In de verlaten steden verscheen een nieuw soort leven. In plaats van toeristen zwerven wilde zwijnen door de straten van Rome en in Venetië zwemmen weer zwanen, eenden, vissen en dolfijnen in plaats van speedboten.
De lucht werd ook blauw op plaatsen die we niet kenden, omdat er altijd smog was. Help-berichten overspoelen het internet. We maken ons ook zorgen over lang verloren, verre kennissen, we zijn gevoeliger en emotioneler geworden. In de woonwijken - waar de buren elkaar misschien niet eens kenden - is er een gemeenschappelijke Zumba-les op de balkons.
Grootouders verhelpen het gemis van hun kleinkinderen met een verhaal op Skype. Ouders respecteren en erkennen steeds meer opvoeders, omdat ze nu samen met het kind studeren. Eén voor één worden ondersteunende groepen met creatieve ideeën geboren op Facebook.
We reorganiseren de dingen in de kast, we maken ook de taken af die al jaren zijn uitgesteld. De tuinen zijn verfraaid, de vloeren en gordijnen zijn schoongemaakt. We desinfecteren handvatten en telefoons, wat we vaker zouden moeten doen, zelfs in virusvrije tijden. De bussen zijn gedesinfecteerd. Gratis parkeren, vervoer met korting. We zitten in de naar brood geurende appartementen en we blijven wachten, wachten …...
We wachten op je om je achter te laten. Wanneer we de beloning verdienen voor het afscheid dat je van ons neemt. Het ergste is dat we in onzekerheid blijven en dat we geen cent kunnen besparen. Maar daar zullen we ook aan wennen. We leren dat we niet alles kunnen berekenen en controleren. De nieuwe situatie maakt ons creatief en sterk omdat we zien dat we het maximale moeten halen uit wat we elke dag hebben. Als er weinig bloem is, is er weinig bloem. Soms spelen we met het idee hoe het allemaal zal zijn als je eindelijk terugtrekt. Weet je wat ik hoop? Dat we niet verder gaan, waar we gebleven waren. We zullen niet terugkeren naar de staat, waarin je ons hebt gevonden, maar we zullen een hoger niveau binnengaan!'
